Op mijn 15e ging ik voor het eerst op vakantie naar het Griekse eiland Ikaria. Van de Blue Zones had ik toen nog nooit gehoord, wel viel me op dat ze daar heel anders leefden dan bij ons. De inwoners waren heel relaxed, droegen geen horloge en de bus reed nooit op tijd.

Toen ik jaren later mijn geliefde tegenkwam bleek hij ook op Ikaria te zijn geweest en deze Griekse Blue Zone had ook zíjn hart gestolen… Dit kon geen toeval zijn! We besloten om er samen met onze kinderen naar terug te gaan. In al die jaren waren de mensen die ik nog van vroeger kende nauwelijks veranderd, alsof de tijd er had stilgestaan.

 Nu probeer ik zelf in Amsterdam als een ‘Blue Zoner’ te leven. Ik eet geen vlees en vis en zoveel mogelijk onbewerkt en plantaardig, waardoor ik me op mijn 50e fitter voel dan tien jaar geleden. Ik ben geen fan van de sportschool, maar wandel graag en neem altijd de fiets in plaats van de auto. Ik ga graag vroeg naar bed en ben dol op middagdutjes 😉 Familie en vrienden zijn heel belangrijk voor mij: Samen met Mr. Blue Zone heb ik zes kinderen (vier van mij en twee van hem) en ik geniet ervan om met z’n allen aan één lange tafel te eten en te kletsen. Met mijn vriendinnen die ik sinds de kleuterschool ken, deel ik lief en leed.

Ik sta positief in het leven en ben dankbaar voor alles dat op mijn pad komt. Moeilijke en pijnlijke ervaringen maken me sterker. Wat ik tijdens mijn studie Psychologie en opleiding tot Mental Coach heb geleerd dragen daar ook aan bij. In 2020 heb ik besloten om – na ruim 12 jaar- te stoppen met mijn Griekse restaurant, en mijn levensdoel te volgen: andere mensen begeleiden om het beste uit zichzelf te halen en te inspireren om vitaler en gelukkiger te worden.